آشنایی با آداب و رسوم مردم خونگرم کوبا، عکس - مجله بهسان

اما با توجه به سال های زیادی که کوبا مستعمره اسپانیا به حساب می آمد و به خصوص سابقه برده داری در این کشور که باعث به وجود آمدن تبعیض نژادی شده بود، گفتار عاطفی خوزه مارتی برای از بین بردن این فاصله ها کافی نبود.

هرچند که امروزه، اختلاف طبقاتی تا حدی کاهش پیدا نموده است و فیدل کاسترو در سال 1986 این حقیقت را پذیرفت که باید بیشتر از این به آفریقایی-کوبایی ها و خانم ها بها داده گردد، اما آن ها هنوز هم جایگاهی در مقامات بالای دولتی ندارند.

زبان و مذهب

زبان هایی که سال ها پیش توسط بومی های کشور کوبا صحبت می شده امروزه دیگر منقرض شده اند و تقریباً تمام مردم این کشور به زبان اسپانیایی صحبت می نمایند. هرچند که لهجه ریتمیک و استفاده بیش از حد از دستان هنگام صحبت، فقط به کوبا اختصاص دارد.

عقاید مذهبی در این کشور به 2 دلیل، به قوت دیگر کشورهای آمریکای لاتین نیست. اول اینکه در دوران مستعمره بودنشان، بیشتر کشیش های کاتولیک اسپانیایی بودند و قدرت اسپانیا را به آن ها یادآوری می کردند و این خلاف عقاید ملتی بود که به دنبال استقلال می گشت.

دوم اینکه در مناطق روستایی و به خصوص در استان اورینته (Oriente Province)، به اندازه کافی کشیش نبود و کسانی که قصد مذهبی شدن داشتند، مذهب خاص خودشان را دنبال می کردند که تلفیقی از باورهای آفریقایی و مذهب کاتولیک به شمار می رفت. سانتریا (Santería)، یکی از همین مذاهب تلفیقی است که به مردم یوروبا (Yoruba people) در نیجریه تعلق دارد که قبلاً به عنوان برده خریداری می شدند.

چندین کلیسا در شهر هاوانا و سانتیاگو د کوبا (Santiago de Cuba) وجود دارند و مناسبت های مخصوص مسیحیت را جشن می گیرند؛ اما این جشن ها معمولاً به خیابان ها کشیده نمی گردد و به همان کلیسا محدود می مانَد.

لباس و پوشش

مردم در کوبا مانند کارائیبی ها لباس می پوشند. لباس خانم ها بسیار شیک و جذاب است و مردان، شلوار جین یا کتان را به همراه پیرهنی گشاد به تن می نمایند که به گایابرا (Guayabera) معروف است. البته مردم شاید در خیابان راحت لباس بپوشند، اما اگر لباس مخصوص ساحل را پوشیده باشید، احتملاً به شما اجازه ورود به بیشتر رستوران ها و کلاب ها را نمی دهند. لباس های سنتی این کشور، از اسپانیا بسیار تأثیر گرفته است؛ اما امروزه آن ها را فقط در مناطقی به خصوص بر تن مردم می بینید که بیشتر جنبه جذب گردشگر دارد.

غذاهای سنتی و ملی

موز سبز سرخ شده و سبزیجات در کنار برنج و حبوبات، جزو غذاهای اصلی مردم کوبا به حساب می آیند. خیار در این کشور، فراوان و بسیار ارزان است و امروزه بیشتر مردم، مرغ را جایگزین گوشت گاو نموده اند؛ زیرا از لحاظ مالی برایشان بیشتر می صرفد. همچنین آن ها به شدت به شیرینی جات، کیک و بستنی علاقه دارند و معتقدند کوپلیا (Copelia)، بهترین بستنی جهان را فراوری می نماید. کشاورزی در کوبا بیشتر به شکر اختصاص دارد و به دلیل دخالت برخی کشورها در امور آن ها، تقریباً نیمی از مواد غذایی این کشور به وسیله واردات تأمین می گردد.

آداب معاشرت و ارزش ها

کوبایی ها به دو ویژگی مهمان نوازی و دست و دل باز بودن بسیار اهمیت می دهند. معمولاً دور خانه ها را بر خلاف آمریکای مرکزی، حصارهای فلزی نمی کشند و هر زمانی که برایشان مهمان بیاید، مسرور می شوند. در این کشور مرسوم است که مردم به عنوان سلام و علیک، با همه مردها دست می دهند و خانم ها گونه هم را می بوسند. کوبایی ها با هیجان با یکدیگر بحث می نمایند و درمورد آن ها اینطور گفته می گردد که هیچ جر و بحثی به انتها نمی رسد، مگر اینکه همه از شدت خستگی از حال بروند! البته جریان راجع به خصومت های شخصی فرق دارد و معمولاً به طور مستقیم، این موضوع را مطرح نمی نمایند. از همان کودکی، عقاید جامعه گرایی به بچه ها یاد داده می گردد تا به جای فردگرایی، منافع گروه را بر خودشان ترجیح بدهند و همیشه به فکر همکلاسی هاشان نیز باشند. در دوران دبیرستان، نوجوانان یک سال را دور از خانواده می گذرانند تا علاوه بر درس خواندن و پیشرفت مهارت های اجتماعی شان، بر روی کارهای کشاورزی نیز تمرکز گردد و کسانی که می خواهند کشاورزی را به عنوان شغل آینده شان انتخاب نمایند، مهارت های لازم را از همین جا یاد بگیرند.

جشن ها و رویدادها

دو اتفاق مهم در تاریخ کوبا وجود دارد که آن ها را با هیاهو و جوش و خروش بسیاری جشن می گیرند. اولین جشن آن ها نمادی از پیروزی انقلاب کوبا در روز یکم ژانویه سال 1959 میلادی است که باتیستا به میامی فرار کرد. این روز با جشن سال نو همزمان می گردد. دومین اتفاق مهم آن ها، روز حمله فیدل کاسترو و افرادش به پادگان مونکادا در 26 ژوئیه سال 1953 است که سرآغازی برای پیروزی انقلاب کوبا به حساب می آید و با کارناوال عظیم کوبا همزمان می گردد.