چرا مسرور نمی شویم؟! - مجله بهسان

ما مردم دنیا، مثل آسیاب های غول پیکری هستیم که خبرهای مختلف دنیا را توی دندانه های آسیاب ذهنی خود خرد و هضم می کنیم؛ خبرهایی که بزرگ و کوچک شان هم برای ما فرقی ندارد. اما همه چیز آنقدر ساده نیست. ما در دهانه این چرخ گوشت بزرگ صنعتی یک فیلتر بزرگ قرار داده ایم که هرچیزی را به داخل ذهن مان راه ندهد.

یک غریزه یا یک میل درونی که هانس روسلینگ، نویسنده سوئدی کتاب واقعیت از آن به عنوان negativity instinct یاد می کند؛ غریزه منفی گرایی! یک لحظه همه چیز را متوقف کنید. از صبح تا حالا چند خبر خوب را به یاد بیاورید، چند خبر بد را هم.

کفه کدام سنگین تر است؟ چرا صفحه حوادث روزنامه ها جذاب تر است؟ چرا ما دنبال فضاهای رسمی خبری که آرامش بخش هستند، نمی رویم؟ چرا همیشه چالش ها و اخبار عجیب را دنبال می کنیم؟!

مثلا چند نفر از ما که پای این مطلب نشسته ایم به خاطر داریم همین چند روز پیش تیم ملی کشتی کشورمان با اقتدار عجیب قهرمان آسیا شد؟! شاید توی ذهن ما ایران در کشتی آسیا یک سر و گردن بالاتر از دیگران است، قبول! حسن یزدانی همه حریفانش را 10به صفر ضربه فنی کرد.

بنده خدا باید چه کاری کند تا شما به وجد بیایید؟! اما من و شما هیچ کدام مسابقه او را ندیدیم یا حداقل به خاطر نمی آوریم. خبر این پیروزی به خیلی ها هم نرسید.

خبرنگاران به ما خبری می دهند که خیلی ساده و پر از اتفاقات بد باشد. واقعیت این است مدت هاست در دنیا خبرهای خوب پرطرفدار نیستند و خبرنگاران هم به جای این که ذائقه مردم را عوض کنند، بنزین روی آتش غریزه می ریزند و درست همان چیزی را به دست مردم می رسانند که مردم دوست دارند، بله.

ما خبرنگارها به شما خبرهای بد می دهیم چون شما دوست دارید از سراسر دنیا، همان طور که آنها خبرهای بد داخلی ما را به خودمان می دهند، این وسط مهم این است که شما سر کدام سفره نشسته باشید، سفره ای که آنها برای شما پهن کرده اند یا اینها! تا این حد که ممکن است خبر قهرمانی تیم های ما روی خروجی رسانه های فارسی زبان آن طرف آبی نباشد و این البته طبیعی است!

استقلال و پرسپولیس جام باشگاه های آسیا را شوکه کرده اند. خیلی حال شان خوب است و ما بازی به بازی تلویزیون را روشن می کنیم و خبرهای خوب را در زمین فوتبال می بینیم، همه چیز خوب پیش می رود تا این که یک اتفاق بدی بیفتد، مثلا یک بازیکن دعوا کند یا محروم شود. ناخودآگاه همه چشم هایشان را می چرخانند سمت اردوی جنجال زده.

هیچ کس مقصر نیست. شما نمی توانید مقصر باشید چون بر اثر غریزه اخباری را تعقیب می کنید که برایتان جذاب است، اما این باران اطلاعات دسته بندی نشده آنقدر کشنده است که باران جهل نیست و دانستن این همه اطلاعات روزانه که باعث به هم خوردن تمرکز ما می شوند هم دردی از شما دوا نمی کند، الا این که آرامش و تمرکز را به هم می زند.

بله، این یک غریزه است. شما مقصر نیستید که دنبال اخبار بد می شد و اخبار خوب را دروازه بانی نمی کنید. اما اگر این اخبار، جهت اشتباهی به شما داد، کسی به شما به عنوان یک شکار به عنوان لایک کننده یا بازدیدکننده نگاه نمی کند. آن وقت شما از نظر دیگران مقصر هستید.

مرتضی درخشان - روزنامه نگار / روزنامه خبرنگاران