مینی شعر؛ دیر کردی...
به گزارش مجله بهسان، خبرنگاران: شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. انسان با خیال زندگی می نماید و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است، شعر، حقیقتی است که اگر نمی گردد سراینده آن بود، دست کم می توان خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه های آشنا، ما را با معنایی درگیر می نماید که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساخت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور نمایند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می گردد. گاهی هم شعر ابزاری برای بیان ناگفتنی ها می گردد.
قبلا گزیده ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی های متفاوت در اختیار شما قرار می دادیم که به خواست شما تصمیم به بازنشر آن گرفتیم. هنوز هم مثل همواره پذیرای پیشنهادات و نقدها شما همراهان همیشگی خبرنگاران هستیم. شما هم می توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.
***
ما را که تو منظوری، خاطر نرود جایی
(سعدی)
خنده ات طرح لطیفیست که دیدن دارد
(کاظم بهمنی)
صدا کن مرا، صدای تو خوب است
(سهراب سپهری)
ای جان دنیا جز تو کسی کیست بگو
بی جان و دنیا هیچ کسی زیست بگو
(مولانا)
گرچه مستوجب صد گونه جفایی، بازآ
(وحشی بافقی)
جز آستان توام در دنیا پناهی نیست
(حافظ شیرازی)
دردمند عشق را دارو به جز ملاقات نیست
(امیر خسرو دهلوی)
دل سودازده از غصه دو نیم افتادست
(حافظ)
من راه تو را بسته، تـو راه مرا بسته
امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم
(حسین منزوی)
ما را همه شب نمی برد خواب
(سعدی)
روزی آید که دلم هیچ تمنا نکند
(سیمین بهبهانی)
دیـر کردی نیمه عاشق ترم را باد برد
(حامد عسکری)
در هوایت بی قرارم روز و شب
(مولانا)
گرگ ها همراه و انسان ها غریب
با که باید گفت این حال عجیب؟
(فریدون مشیری)
چرا ز غیر شکایت کنم، که همچو حباب
همواره خانه خراب هوای خویشتنم
(صائب تبریزی)
طراح: بهنام رائین
منبع: برترین ها