سرمایه گذاری برای فرهنگ سازی ترافیکی با آغاز آموزش ها از کودکی - مجله بهسان

علی نجفی توانا در گفت وگو با خبرنگاران، در ارتباط با تعریف واژه فرهنگ و چگونگی فرهنگ سازی در جامعه مطرح کرد: می توان فرهنگ را مجموعه ای از ارزش ها، آداب، سنت ها، هنجارها و چگونگی روابط میان افراد و جامعه تعریف کرد، در واقع زمانی که صحبت فرهنگ و فرهنگ سازی به میان می آید، مقصود از فرهنگ پذیرش ارزش ها و هنجارهایی است که برای یک زندگی متعارف و متعادل مورد احتیاج است. وی اضافه کرد: فرهنگ از تربیت فردی، خانوادگی و اجتماعی نشأت گرفته و رفتار هر شخص تبلور وضعیت اقتصادی، اجتماعی، تعلیم، تربیت و آموزش روش هایی است که در خانواده و اجتماع به فرد منتقل می گردد، بنابراین فرهنگ را می توان به دو صورت خوب و مفید یا بد و مضر ارزیابی کرد. این حقوقدان با اشاره به اینکه رفتارها و باورهای هر شخص ناشی از محیط و شرایط زندگی وی است، گفت: باتوجه به این مسئله که شرایط و محیط بر فرهنگ افراد تاثیر گذار است و گاهی افراد در این دو زمینه حق انتخابی ندارند، می توان گفت که فرهنگ به افراد تحمیل می گردد و ما قربانی قبول فرهنگ شده ایم. وی ادامه داد: همه ما وسیله ای برای انتقال فرهنگ هستیم، یعنی فرهنگی را که از خانواده و جامعه بدست آورده ایم به نسل های بعد نیز انتقال می دهیم، بنابراین اگر جامعه و خانواده محیط متعادل و متعارفی برای افراد ایجاد کند قطعا در جامعه فرهنگی مثبت، کارآمد و موثر پدید می آید، بنابراین باید بپذیریم که فرهنگ در جامعه محصول مدیریت در جامعه ، چه در کانون خانواده و چه در اجتماع است. نجفی توانا با بیان اینکه در اکثر کشورهای جهان برای فرهنگ سازی نوعی سرمایه گذاری انجام می دهند، گفت: سرمایه گذاری برای فرهنگ سازی به این معنی است که آموزش های لازم را از دوران کودکی افراد آغاز نموده و در این راستا به خانواده ها نیز می آموزند که چگونه فرزندان خود را تربیت نمایند، همچنین با حمایت های مادی و معنوی جامعه و دولت از ایجاد انحراف و تفکر منفی و فرهنگ نامناسب در اطفال جلوگیری می گردد. وی با بیان اینکه که بخشی از فرهنگ ترافیکی و رعایت ارزش های حمل و نقل مربوط به فرهنگ عمومی و بخش دیگر نیز مربوط به روش ها و آموزشهای اختصاصی در این زمینه است، گفت: اولین آموزه ها در این زمینه مربوط به دوران طفولیت و کودکی است که باید به وسیله مدرسه، والدین و رسانه ها به اطفال منتقل گردد که می توان به چگونگی استفاده از وسایل نقلیه، چگونگی گذر از خیابان، آموزش های مربوط به چراغ ها و علائم و تابلوهای هدایت و رانندگی و..... اشاره نمود. این جرم شناس همچنین با اشاره به امتحان رانندگی و صدور مدرک گواهینامه برای افراد نیز توضیح داد: اگر فردی بعد از سن قانونی با قبولی در امتحانات مخصوص رانندگی، گواهینامه رانندگی دریافت کند به این معنی است که طبیعتا باید رانندگی را از دو وجه آموزش های عملی و تئوری آموخته باشد، اما مسئله اصلی اجرای این آموزه ها و رعایت ضوابط و قوانین بعد از دریافت گواهینامه است، اما آموزش رانندگی در کشور ما بیشتر جنبه سمبلیک داشته و آموزش های سخت و دقیق برای صدور گواهینامه و همچنین ارزیابی های روانشناسی، سلامت جسمی و... آنگونه که باید رعایت نمی گردد، به همین جهت بسیاری از افرادی که هم اکنون دارای گواهینامه رانندگی هستند اگر دوباره در آزمون شرکت نمایند قبول نخواهند شد چرا که آموزش به صورت علمی نهادینه نشده است. وی اضافه کرد: دولت نیز برای حمایت از ارزش های ترافیکی و ضوابط مربوط به رانندگی از ساز و کارهایی مثل مشخص پلیس هدایت استفاده می نماید و وظیفه اش نظارت بر رعایت قوانین مربوط به رانندگی است و طبیعتا اگر این ضوابط رعایت نگردد پلیس نیز با ساز و کار های خود افراد را ملزم به اجرای قوانین می نماید. به گفته این حقوقدان، در بیشتر کشورهای جهان از روش های مشابه برای مبارزه با انحرافات ترافیکی استفاده می گردد، اما مسئله این است که آموزش، آموختن و حفظ و نگهداری و استفاده از آموزه ها در کشور ها متفاوت است و در کشور ما در تمامی این ابعاد دچار نقص است و به طور کلی آموزه ها یا به صورت کارآمد نیست و یا موثر نیست. وی اضافه کرد: ضمن اینکه افرادی که در نیروی انتظامی مشغول به کار هستند بسیار کوشش می نمایند، اما متاسفانه در حال حاضر این کوشش نتیجه کارآمدی نداشته و برای مثال می توان به بحث جلوگیری ترددموتورسیکلت های فاقد کلاه ایمنی یا جلوگیری عبور موتورسواران در مسیرهای ممنوع که در زمان های بسیاری اجرا شد اشاره نمود که تغییری در ساختار عملی آن حاصل نشد و با وجود این ضوابط همچنان موتورسواران با شرایطی که ناقض قانون است تردد نموده و حتی در حضور پلیس نیز برخی از این تخلفات را انجام می دهند. نجفی توانا با بیان اینکه امروزه کمتر راننده ای ضوابط را رعایت می نماید، گفت: از لحاظ جامعه شناسی حقوقی و جرم شناسی زمانی که در جامعه قاعده ای تدوین می گردد و حول محور آن شعارهایی بدون عمل داده می گردد، شهروندان از انجام آن فاصله گرفته و به تدریج اعتماد عمومی نسبت به این کارآمدی ضعیف می گردد، همچنین مجموعه این ناکارآمدی ها باعث شده که شهروندان نیز قواعد را زیر پا گذاشته و از وسط خیابان و حتی اتوبان ها بدون توجه به خط کشی مسیر و پل عابر پیاده عبور نمایند و متاسفانه نتیجه تمامی این عوامل باعث شده که با نظم گریزی رو به رو شویم. وی اضافه کرد: اقتدار پلیس هدایت و رانندگی باید برای شهروندان مشهود باشد و در غیر این صورت با کمرنگ شدن نیروی انتظامی شرایط ترافیکی دچار هرج و مرج می گردد و جالب اینجاست که افرادی که مایل هستند به نظم ترافیکی نیز احترام بگذارند مجبور هستند در مواردی مرتکب تخلف شوند زیرا در یک سیر بی نظم رعایت نظم و رعایت کامل قانون غیر ممکن است، بنابراین در مجموع عدم توفیق ما در فرهگ سازی در رعایت ضمانت اجراهای مربوط به فرهنگ به ویژه در زمینه هدایت و رانندگی موجب بی نظمی در کشور شده است. این حقوقدان در ادامه گفت: بهتر است نیروی انتظامی به جای استفاده از تهدید حول محور فرهنگ سازی اقدام نموده و حضور ماموران پلیس به صورت پیشگیرانه در تمام ابعاد ترافیکی افزایش یابد.