جنگل اسرار آمیز ویستمن در انگلستان - مجله بهسان

جنگل ویستمن (Wistman)، جنگلی کوچک، متروک و قدیمی است که در منطقه دارت مور (Dart moor) انگلستان و روی دامنه های پرشیب رودخانه وست دارت (West Dart) واقع شده است. این جنگل دورافتاده، میراث و بازمانده یک جنگل قدیمی است که هزاران سال پیش در این بیشه زار وجود داشته است. این جنگل متروک، فقط هشت جریب وسعت دارد و یکی از سه جنگل بلوطی است که در چنین ارتفاعی از سطح دریا، در منطقه دارت مور همچنان به جای مانده است. درختان بلوط این جنگل، بسیار کهنسال هستند اما این درختان به علت وجود خاک ضعیف و ارتفاع زیاد این منطقه، رشد خوبی نداشته اند. شاخه های درختان به طرز عجیب و غریبی پیچ و تاب خورده اند و در هم تنیده شده اند. شاخه های به هم گره خورده درختان در این جنگل، با لایه ای ضخیم از خزه پوشیده شده اند. شاخه های نازک پوشیده از خزه همراه با بوی قدمت و کهنگی و بوی عجیب خاک، احساس رعب و وحشت را در فرد بوجود می آورند.

این درختان بلوط به ندرت بلندتر از هفت متر رشد می نمایند. شاخه های در هم تنیده این درختان و زمین ناهموار و سنگلاخ منطقه دارت مور، ورود اسب ها و گله احشام را به این منطقه ناممکن می سازد. این عدم دسترسی، جنگل بلوط ویستمن را از تخریب و نابودی محافظت می نماید. از آنجایی که حیوانات منطقه نمی توانند در این جنگل چرا نمایند، این جنگل سالیان سال است که دست نخورده و پابرجا به جای مانده است. داستان های زیادی درباره جنگل ویستمن و ارواح خبیث، شیاطین و سایر موجودات فرا طبیعی موجود در آن گفته می گردد. این افسانه های قدیمی، سالیان متمادی است که انسان ها را از این جنگل مخوف دور نگه داشته است.

درباره جنگل ویستمن افسانه ای قدیمی وجود دارد که می گوید این جنگل، بیشه زاری مقدس بوده است زیرا کاهنان مذهبی انگلستان (طبقه ای از مردم سِلت باستان) در طی عصر آهن در این منطقه زندگی می نموده اند و در این بیشه زار، مراسم و آیین کفرآمیز خود را انجام می داده اند.

افسانه دیگری نیز وجود دارد که می گوید این جنگل لانه و مامن سگ های شکاری اهریمنی به نام Wisht Hounds بوده است. این سگ های اهریمنی، دسته ای از سگ های جهنمی بوده اند که در تاریکی شب در این بیشه زار در پی شکار ارواح سرگردان و یا افرادی بوده اند که بی توجه و بدون احتیاط وارد این جنگل مخوف می شده اند. گفته می گردد که این سگ های شکاری، سگ های بزرگ سیاه رنگ با چشمانی سرخ و دندان های نیش زردرنگ بوده اند که با عطشی سیری ناپذیر در پی شکار جسم و روح انسان ها بوده اند. بسیاری از مسافرانی که از کنار این جنگل گذشته اند، صدای زوزه و پارس سگ های شکاری را از داخل این جنگل شنیده اند.

نزدیک به حاشیه شمالی این جنگل راهی موسوم به لیچ وی یا راه مردگان وجود دارد که اجساد مردگان از این راه برای مراسم تدفین به کلیسای لیدفورد (Lydford) انتقال داده می شدند. طبق گزارش افراد محلی، اشباح سفیدپوشی در حاشیه این جنگل بلوط دیده شده اند که در سکوتی غم انگیز به اطراف حرکت می نموده اند. گفته می گردد که در تاریکی شب و در مه غلیظ، این جنگل، مخوف تر از همواره به نظر می رسد. تعجب نکنید، بسیاری از نویسندگان انگلیسی این جنگل را به عنوان مخوف ترین مکان در دارت مور توصیف نموده اند.