ترامپ فهمید بعضی نفهمیدند! - مجله بهسان

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، سید محمد بحرینیان طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت : اگرچه در هفته های گذشته هم بعضی از تحلیلگران پیش بینی نموده بودند، این روزها تقریبا همه به این باور رسیده اند که موضوع کرونا، نه فقط در حوزه سلامت، بلکه در حوزه های سیاسی، مالی و اجتماعی به عظیم ترین بحران بشر پس از جنگ جهانی دوم تبدیل شده است. ریزش بورس های جهانی، بسته شدن مرزهای زمینی و هوایی کشورها به روی هم، سقوط وحشتناک قیمت نفت، زیرورو شدن بعضی کسب وکارهای فراوریی و نابودی اغلب مشاغل خدماتی، همه و همه در کمتر از سه ماه رخ داده است. رئیس موسسه بروکینز از فرایند منفی فرآیند جهانی شدن می گوید و بعضی مسئولان اروپایی از فروپاشی ماهوی و یا حداقل عملی این اتحادیه در آینده نزدیک می گویند.

موضوع بحث، دزدی و سرقت مدرن ماسک و دستکش کشورها از یکدیگر و آنچه از آن به ظهور غرب وحشی تعبیر می گردد نیست، بلکه به نظر می رسد کشورهای اتحادیه اروپا پیش ازاین باهدف تجمیع ظرفیت ها و منافعی گرد هم آمده بودند که اینک اغلب، زیر سؤال رفته است. احتمالا متفکرین اغلب کشورها به این نتیجه رسیده اند که نباید به عنوان نمونه، محصول صنعتی خود را صادر نموده و در ازای آن، محصول کشاورزی وارد نمایند، نباید در حوزه کالاهای اساسی به ظرفیت های بیرونی متکی باشند، تفکیک صنایع و تشکیل کنسرسیوم ها، به این معنی که هر کشور به دنبال چند حوزه برود و درنهایت ظرفیت ها یکپارچه گردد، عملا بی معناست، مرزها را نباید باز گذاشت و هر آنچه کشور بدان محتاج است، حتی با صرف هزینه بالا باید در داخل کشور فراوری گردد، اقتصاد باید درون زا و متکی بر ظرفیت های داخلی باشد و ظرفیت های بیرونی، حتی اگر به وفور و بی منت و با هزینه پایین تر در اختیار قرار گیرد - که چنین نیست - در هنگامه بحران از کشور دریغ می گردد. نظریه پردازانی که می گفتند جهان امروز، دیگر بحران سهمگین به خود نمی بیند، جهان یک دهکده است و مرزها به تدریج بی معنی می شوند، اغلب این روزها یا در رسانه ها ظاهر نمی شوند و یا حداقل مسئولیت حرف های پیشین خود را نمی پذیرند و این مسئله هم محدود به ایران نیست.

آری، جهانی که در اثر شیوع یک ویروس، در کمتر از چند هفته، به گردابی تبدیل می گردد که هر قدرتی، منفعت طلبانه در پی بیرون کشاندن خویش است، نمی تواند عرصه موفقیت سیاستمدارانی باشد که به کمترین چیزی جز توان داخل کشور خود اعتماد می نمایند.

این اصل، ادعای نگارنده نیست و قول اغلب نظریه پردازان و فعل کنشگران جهان آن را تایید می نماید. حال می توان این اصل را بر هر یک از مصادیق و مسائل روز خودمان، تطبیق دهیم. توان کشورهای اروپایی اگر قرار بود به کار بیاید، به یاری ایتالیا و اسپانیای درگیر بحران می رسید، کشورهایی که حالا آن قدر از کشورهای اروپایی نالانند که دولت هایشان علنا شعار جدایی از اتحادیه سر می دهند. جالب تر آن که رئیس جمهور سبک سر آمریکا، روز گذشته در نشست مطبوعاتی خود گفته از کرونا آموختیم که به هیچ کشور خارجی اعتماد نکنیم، حال چه کنیم که بعضی در کشور خودمان نمی آموزند؟!

بازگشت به صفحه رسانه ها